Bir babam vardý benim, Hayallerimin rüyalarýmýn babasý, O beni çok severdi… Bende onu. Öyle ki her anýmda arardý gözlerim, Bakardým içli içli , Hani derlerdi ya; var olanlar vardýr, Olmayanlarsa bir rüyadýr. Evet bir babam var benim, Þehrin ayaz akþamlarý çöktüðü anda, Herkes çekilirdi ya yuvasýna. Babamsa gömülürdü kendi dünyasýna, Kim bilir… Kim bilir savaþýyordu belkide iç dünyasýyla. Kafasýndaki alacak verecek hesaplarýyla, Bense gizlice silerdim içimin gözyaþlarýný, Susturmaya çalýþýrdým, büyümeye çalýþan yanýmla. Ýçimdeki annesiz kalan çocuk aðlardý… Aðlardý iþte… Birde babasýzlýðý kaldýramazdý, Ama onu hep anlamaya çalýþýrdý. Acaba…acaba babamda beni anlarmýydý?
Ah babam… Hayallerimin þefkatli babasý, 23 nisanlarýmýn , 19 mayýslarýmýn, 30 aðustoslarýmýn, Senliyken sensiz bayramlarýmýn, Ve yaþanmamýþlýklarýn… Özlem kokan deniz derya babasý. Bir kere sormaz mý hatýrýmý dilin, Bir kere okþamaz mý saçlarýmý o elin, Bir kere sadece bir kere bakmaz mý gözlerin, Varlýðým yeryüzünde oldu eserin, Bir kere de olsa açýlmaz mý o koca yüreðin, Dile gelmez mi küçük kýzýna olan sevgin? Gülün olmak isterdim oysa , Dikenlerim olmasýn isterdim, Batmasýn, acýtmasýn, kanatmasýn isterdim, Ama hayat öyle deðil baba, Acýtýyor! Kanatýyor, Ve birde küçüksen çaresizlikte canýn yanýyor. Hiçbir büyük gelip de açtýðý yarayý sarmýyor. Yüreðim küçük çok küçük baba! Büyük yaralarý olsa da, Bu küçük yürekli kýzýn Seni çok büyük seviyor baba. Çok büyük… Þimdi düþündüm de baba, Bu sözlerimden sonra için acýdýysa, Koca yüreðin sýzladýysa , Sana olan sevgimdir bunlar, Yaþýyorum yokluðunu varlýðýnda, Sana olan özlemimdir beni yanlýþ anlama, Suskun kalbini aðlattýysam, Ne olur affet beni baba… Ama… Ama lütfen artýk susma.
CANSEL IÞIK/Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.