Ben zemheri yaþanýrken Karýn çok yaðdýðý kar üzerinde damdan dama geçildiði bir günde doðmuþum Anamýn bir kýþ günü kar yaðarken bana dediðine göre. El bebek gül bebek büyümüþ, Önce çocuk, sonra bir delikanlý genç olmuþum.
Ve ben, yokluðu görmüþüm Doðduðuma, bin bir kere piþman olmuþum. Deðiþir, demiþim, Kaderimi yýllarca deðiþtirmeye, uðraþýp durmuþum. Meðerse deðiþmezmiþ’ de, Ben hep, boþuna uðraþýp durmuþum..
Aþk dersen, uzakmýþ bana Ve ben sevda ararken, periþan olmuþum. Aya kýzmýþým mehtaba kýzmýþým, bir karanlýk derya olmuþum Ey gönül, ey gönül, Haline yan, sen gönül haline, Meðer seni ben, sokakta bulmuþum.
Ben bir, serseriyim. Kadere isyan etmiþim, havaya suya isyan etmiþim. Sürgün yemiþim, diyardan diyara dolaþýp durmuþum Kendimi deli bilmiþ, Sonunda ben gerçek deli olmuþum. Ne vakit bitecek, þu bana layýk görülen þu ýzdýrabým Olmamýþ baksana muradým…
Kusuruma bakmayýn dostlar, Baðýþlayýn, beni, Ben gecenin karanlýklarýnda, yalnýz yürümüþüm Meyhane köþelerinde sabahlamýþ, Güneþi bile ben zil zurna, sarhoþ karþýlamýþým. Nerede þimdi nerede… Derdimi döktüðüm meyhanelerle, akþamlarým. Derdimi yeniden paylaþsam.
01 Kasým 2013-12-01 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.