TEVHİD ve ŞİRK
Âdap/erkân bilmeyen, kiþilerden uzak dur
Ona bu bir huy olmuþ, her ortamda saygýsýz.
Böyle olan kimseden, ne köy olur, kasaba
Ondan bir þey bekleme, bir insan ki kaygýsýz.
Onlar kendi kalbine, paslý bir ok saplamýþ
Bir maymun iþtahýyla, hiç durmadan zýplamýþ
Vücudu baþtanbaþa, kin ve nefret kaplamýþ
Neye yarar bir düþün, bir gönül ki sevgisiz.
Kulaðýný çýnlatýp, her fýrsatta andýðýn
“Yalan söylemez” diye, her sözüne kandýðýn
Her zaman güvendiðin, candan baðlý sandýðýn,
Arkadaþýn sýrt döndü, o da çýktý vefâsýz.
Her türlü çirkinliði, bilenler iyi bilir
Kendisi bu hâlini, görse kahrýndan ölür
Edepsiz kiþilerden, her tür kötülük gelir
Þunu bil ki insanýn, en âdisi hayâsýz.
Küfür tamu azýðý, hedefini yitirmez(*)
Yasaklarýn hiç biri, hiç bir fayda getirmez
Ýkisi de süt gibi, hiç bir hîle götürmez
Tevhit "þirk”siz olmalý, ihlâs ise “riyâ”sýz…!!!
30/11/’13
Hanifi KARA (*) Tamu: Cehennem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.