Ay Işığında Gökkuşağı

Okyanuslar var, cam fanuslara sýkýþmýþ.
Bakýnca görebiliyorsun, ancak küçük deðiller, yanýlýyorsun.

Bir bilsen;
Ne çok kýyýlarý vardýr ve ne fýrtýnalar kopmaktadýr afet afet,
Ne çok deniz kýzý yaþar içlerinde,
Hem de utanýrsýn gözlerinden.
Olsun, bilme daha iyi,
Çünkü gözlerin çok güzel.

Bir þaire vardýr,
Der ki "Suskunluðunu kendi dilime çeviremedim."
Ve þaire olmadýðýný söyler, inanýr mýsýn?
Ýnanýlmazdýr çünkü.

Konu daðýlýrken,
Daðlanýyor içim ama
Baðlanýyorum da sana.

Boþver, sýký giyin, üþüme hiç.
Üzülme de. Sonra iyi beslen, ilacýný aksatma.
Düþme iþte.
Bilir misin, çok saçma ama düþtüðün yerlerim acýyor.

Sonra hiç anlamadým bak,
"Ayrýlýk" neden birleþik yazýlýr?
Ýlla hatasý mý bunlar /imla deðil/?

Gidebilirsin,
Ama suskunluðun hep ayný kalacakken,
Farksýz iþte, bilirsin.
Böyle gidilmez.
Ama sen gidebilirsin de.
Gitme.

Hem bak, ben de þair deðilim,
Büyük yanýlýyorsun,
Okyanuslar yok mudur sanýyorsun?

| Emrah Nargöz
| 28 Kasým 2013 Perþembe, 16:30
Sosyal Medyada Paylaşın: