ŞİİRLERİM AĞLIYOR

Dün gece, aðladý gözlerim yine yokluðunda.
Bir iki damla düþerken satýrlara,
Daðýldý mürekkep karasý sayfalara.
Ben, karýþtým her bir boþluðuna.
Aþk dolu kelimeleri kaybettim bir anda.
Özlemlerim asýlý kalýrken kalem ucunda,
Bir inat uðruna,
Ruhum kalbimle savaþmakta...

Bir an geliyor, kýzýyorum.
Azat et beni diyorum, nafile,
Gönlüm bir deli...
Ömrüm uðruna kelepçeli.
Býrakmýyor bir türlü maziyi.
Terk etmek istiyorum gözlerini, olmuyor,
Aynalar hep bakýyor bana senli senli...

Vakit, sabahlara yelken...
Gün ýþýðý doluyor pencereden.
Ve yavaþ yavaþ akýyor zaman.
Uzaklaþýyor düþlerim gecenin koynundan.
Hayatýn akýþýna býrakýrken kendimi,
Daha az anýmsýyorum yüzünü, ellerini.

Ardýndan garip bir sevinç baþlýyor içimde.
Kentin sokaklarýna yaþamlar dolarken,
Kalabalýða karýþýyor sanki yalnýzlýðým.
Gelip geçiyorum ben de içinden hayatýn.

Sonra, akþam saatleri yine kapýmda.
Hiç durmadan çalýyor zilleri.
Baþlýyor içimde hüzzam makamýndan bir beste.
Duymak istemiyorum, olmuyor...
Notalar dem vuruyor özlem dolu geceye.

Saatler gece yarýsýna kilit vuruyor.
Ve hayalin...
Salýnýyor karþýmda, benliðimde,
Yine...
Bu can ayrýlmadýkça benden,
Özlemine müebbet geceler...
Ve nihayet çaresizliðimden,
Bulutlar birikirken dizelerimde,
Bu defa gözlerim deðil,
Þiirlerim aðlýyor...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın: