GÖNÜL ve SÖZ

Rûhun iki gýdasý, “sevgi” ile “îman”dýr
Beden yük kaldýrsa da, gönül söz kaldýramaz.
Öyle lâtif/zârif ki, dokunmaya hiç gelmez
Beden yük kaldýrsa da, gönül söz kaldýramaz.

Çölleþmiþ gönüllere, sevgi tohumunu saç
Bu günün insanlarý, her günkünden daha aç
Beden ekmeðe/aþa, gönül sevgiye muhtaç
Beden yük kaldýrsa da, gönül söz kaldýramaz.

Rütbeliden öndedir, belki de orda erler
Gönül ulvi bir yerde, bedeni kurtlar yerler
“Beytullah’ý yýksan da, bir gönül yýkma” derler
Beden yük kaldýrsa da, gönül söz kaldýramaz.

Bâzen öyle olur ki, mazrûftan önde eki
Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu sen deki?
O, bedene benzemez, gönül öyle ulvi ki
Beden yük kaldýrsa da, gönül söz kaldýramaz.

Aðyârýn her attýðý, kalbe saplanan oktur
Haram çok mahdutsa da, helâl sayýsý çoktur
“Ey can kimseyi kýrma, sözden aðýr yük yoktur!
Beden yük kaldýrsa da, gönül söz kaldýramaz...(*)”

28/11/’13
Hanifi KARA

(*) Mevlânâ Celâleddin-i Selçûkî


Sosyal Medyada Paylaşın: