UMUT !

acýyý emzirdi gürbüz bir bebek gibi büyüdü yüreðinde yalnýzlýk...
çorak bir topraða benzedi gözleri...

yaðmura raðmen
hiç yeþillenmedi bakýþlarý

buz tutan hayallerinde açan kardelenler
koparýldý hoyrat ellerce
insafsýzca

küsmek olmazdý hayata
nefes aldý gayri ihtiyari

sütten kesmek vakti büyüdü acý büyüdü
beyninde büyüyen ur gibi
o künt sancý

yalnýzlýk Allah’a mahsustur dedi
sahip çýktý kardelen çiçeklerine
kýrdý uzanan elleri

"yürü ya! kulum ! ’

yürüdü kadýn ...
acýmaktan vazgeçti içindeki çocuða

gülümsedi yeni doðan umuda...

























Sosyal Medyada Paylaşın: