sen gidersen

sen gizlice býrakýp gidersen
düþlerimi
yýkayamam dudaklarýmdan
aþkýna demirli
sýnýrsýz izlerini

ki yakarým
alacaklý günlere
seni okþayan
ellerimi

sen
mor daðlarýn
ufkundaki gözlerinle
güneþi soluyan
rüyalar katarken habire
renksiz seviþmeler buluþur
yarýnsýz günümde
kelimeler erir sözlüðümde

sen gidersen
ne de çok hüzün
biriktirir bu rüzgar
sevgiye varan kuþlara
ne vakit ölüm deðse
karanlýðým olur
düþerim

noktasýz cümlemde
kelimeler savrulur
yakýnlaþtýkça
kurþunsuz ölümlere
yüzsüz yalvarýþlarým
kararmýþ bulutum olur

sen gidersen
tohuma duran çiçek
rüyasýný fýsýldar geleceðine
ecel hazýrlarken ölümsüzlüðünü nedensiz
masmavi saçlarýyla
sýrlarýný baðýþlar
kýyýlarýma çarpan deniz
ve yiterim sensiz

sen gidersen
bir damla gözyaþý
süzülür bakýþlarýnda
avuçlarýma
gülüþün düþer
temmuz donar sýcaðýnda
gizlice
ecel ellerimi okþar
gölge olup
çeker giderim sessizce...

26.11.2013 Mönchengladbach...


Sosyal Medyada Paylaşın: