kýrk yedi kiþiydik sýnýfta en büyüðümüz sekiz yaþýnda -çift dikiþ atilla- týp oynatýyordu cemil öðretmen son derste / o cuma
kapý açýldý kýrýlýrcasýna/ gelen üç kiþiydi ellerinde silahlarla baðýrdý irice olan "çabuk sýralarýn altýna kafasýný kaldýraný yakarým valla" dizlerimizin arasýna soktuk baþýmýzý korkuyla daracýk sýralarýn altýnda...
"cemil sen misin"ses yoktu öðretmenimden/ baþýyla yanýtlamýþtý muhtemelen "gomunistmiþsin lan sen" "yok kemalistim ben" "bize maval okuma o vatan haininin þiirlerini okuyormuþsun saðda solda" "o þair/ ben öðretmen... hem/ hain deðil o aslýnda" "kes bana o allahsýzý savunma"
o zaman anlamamýþtým yankýlanan sesi þimdi biliyorum namluya sürülen mermiydi "son duaný et hadi gebertçez tüm hainleri"
"durun" dedi yalvaran öðretmenimin sesi "silah olmasýn / kan görmesin çocuklar" ... "yeterince yüksekmiþ hadi çabuk o zaman"dedi irisi "manyak lan bu niyaziliði seçti" dedi öteki... -anlayamamýþlardý o ölürken bile öðretmendi-
"kalkýn ayaða" diye gürledi /yine ayný sesti kalktýk korkularýmýzýn kollarýnda hazýroldaydýk dehþetin kýrýlganlýðýnda gözlerimize baktý tek tek/ salladýðý parmakla gözbebeklerimizi büyüterek duymuyordum artýk hiçbirþeyi anladýðým sadece susmam gerektiðiydi
vurup kapýyý çýktýklarýnda kesif bir sidik kokusu yayýlmýþtý ortalýða... gittiler korkunun lanetini örterek yarýnlarýmýza çocukluðumuzu da söküp götürmüþlerdi yanlarýnda... o gün büyüdük /susmaktý büyümek öðrendik ve hep sustuk ...
-oluk oluk aktý kardeþ kanlarý bir eylül fýrtýnasýydý/ savuran kalan saðlarý bizler o dönemin çocuklarý hala arýyor çalýnan umutlarýný-...
cemil öðretmen/ hiçbir bayraða sarýlmadý hiçbir dava onunla gurur duymadý o sadece kýrk yedi çocuðun kahramanýydý ölümü kayýtlarda sýradan bir kazaydý
o þair/ hala vatan haini ölüsüne bile çok görüldü memleketinde bir çýnar gölgesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.