gelmese miydin

kaç kez aðýrladým seni
kaç baþka biçimde

kaç kez salýndým
o aðýr aksak ritimle
umudu çeker gibi çektim içime
hep / sen diye

kaç yalan demledim
zamanýn çakýrkeyfliðinde
kaç küfür salladým
sabahýn gerçeðine

hep yaðmur sonrasý buðu kaçardý genzime
kararýrdý gözlerim sen görürdüm herþeyi
tenimle yakardým hoþgeldinleri
bakardým da sonra / kirpiklerim aralandýðýnda
hoþbulmazdým hiçbir þeyi...
acý bir keþke ekþirdi midemde
kusardým senli düþlerimi...
....
(geldin sonunda
beklemek aðrýsý bir þey deðilmiþ
geç kalmýþlýðýn sancýsý yanýnda)

þimdi gözlerin doðunca bu kente
sabah seherliðini bilince
ve ben apaçýk görünce
tüm yenilmiþliðimi
eskimiþliðimi
bulvarlarýmýn nice köhnemiþliðini

susarým elbet
kana kana içmek istesem de seni
kanayan dudaklarýma inat / susarým
...
son bir hoþgeldinim kalmýþtý
onu da demincek sallandýrdým eþikte
isyan eder de dilim / söyleyiverir diye...

haydi þimdi
git / selametle
oyalanma fazla
iflah olmaz bu kentte

tek / acýlarýný býrak giderken
yoldaþ olsun diye benimkilere




Sosyal Medyada Paylaşın: