Ýki yakasý bir araya gelmeyen denizler gibiyim Kavuþmaya kurulu saatler çarpýnýr ya hani içimizde Bir yakamoz ýþýltýsý yansýyor sulardan yüzümüze Biz gecenin öte yakasýný ilikler iken öpüþlerimizle Yücelir aþka yol vermez daðlar karanlýðýn içerisinde
Gözümüz görmez mutlu gülümseyiþlerimizden ötesini Uzaktan atlýlar geçer yorgun köprülerimizi sallayarak Kýzýl topuklarýnda ölüm kumlarý, yelelerinde tuz ovalarý Külümüz zincir tutmaz, tutkuyla bileklerimiz birbirine sarýlýr Kýskanç sürgünler yürür içimize, kavuþmalar helalliðimiz olur
Küflenmiþ yargýlar biriktirir insanlar çatlamýþ yüreklerinde Selamsýz kelamsýz rastlantýlarda bir jilet temasýdýr oysa aþk Ölümden ölüme atlayan, aþkýn anlamýný bilmeyen zihinlerde Kesilir yüreðimiz binlere, akar gider usulca yaþanasý sevgilere Bilinmez bu sevda nasýl coþku verir uslanmaz yüreklere
Zaman akýp gider iken yaþanmamýþ zamanlarýn ötesine Umulmadýk sancýlarýn teri ruhumda, içli bir rüzgâr gibiyim Dudaðýmda asil seyrime, göz kapaklarýmda hüzzam bir aðrý Sevin sýzýyor ýlýkça içime, bedenimde üþümeyle karýþýk ateþ Sesin haylaz saatlerin týkýrtýsý, gönlümde isimsiz çiçekler