Çýðlýk çýðlýða yýrtsam geceyi Paramparça etsem karanlýklarýn örtüsünü Ellerim yanar , dudaklarým donar mý Masum gülüþlerin tutsaklaþtýðý anlarda Ne söylemeli þimdi yokluðuna, Neye kýzmalý Kimi tokatlamalý þöyle özgürce Boþaltmak için içimdeki öfkeyi Sabahý özlemiþim , mavi düþlerin arifesinde Suç mu bu? Söyle ey sevgili suç mu? Bilmem ki var mýdýr bundan ötesi
Bir ah çeksem benim mi olur sadece Çýðlýðýmdaki nakarat yalnýz benim dilime pelesenk Gözyaþýmýn rengini sadece ben biliyorum Ne gücüm var baþkalarýna anlatmaya Ne de niyetim Küllenen ben de kalsýn Üzülecek biri varsa benim Ýncinen de ben olmalýyým Örtemedim iþte gecelerin üstünü Kýþ çevirdi gönül kapýmý Var mý bundan ötesi…
Gece beni söküp atar mý koynundan Yoksa çeker mi her saniye daha da çok, karanlýðýnýn içine Elim nerde kalýr Nereye düþer onca gözyaþým Nereye sýðar onca matem Kime anlatabilirim yokluðunun sancýsýný, Özleminin yüreðimde açtýðý bu yarayý nasýl tedavi ederim Þiir olsam yeter mi þafak doðurmasý için yüreðinin Ya da bir türkü söylesem taaa uzaklardan Yüreðine dokunan bir selam misali
Ýçimde bir ses SEN diyor SEV DÝYOR, SEVÝYOR diyor papatya fallarý gibi Bu Neyin nesi? Neyin nesi düþlerimi örseleyen sis perdesi Dilimi lal eylemiþ bir garip hal misali Yok ki bundan ötesi….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.