yýkýntýlar içinde dipdiri duran mavi tenli þifazen
lacivert kelebekler kurutursun ay ýþýðýnda
yalnýzlýk ve fýrtýna kokuyorsun
orda dur bir aþk yontusu
üveyik’leri öpelim dilinden sessizce
kýrýk bir karanfil yolla eþgalsiz sabahlarýn turuncusuna
bak ellerini kaldýrdý þehir
birazdan teslim olur liman
denizler dökülür þiþelere
tut ellerimden
bir ateþ yakalým mayýn parkýna
seyir defterine not düþelim "maviyorum"
turab’a batýralým ayak parmaklarýmýzý
elbisesiyle gömelim bu kez uzaklarý
dökül-me dudaðýmdan çukurlarýma
soðuk yalnýzlýklara inat
notre dame katedrali’nin anarkia duvarýný yýkalým
sarýþýn zenciler þahit olsun
ellerimden tut
alaturka bir caz söylesin sokak þarkýcýsý
anonim olsun kavuþmalar ama bir tek senle
ýtýr koksun güfteler her þarkýda
sessizliðin bestesini yapsýn ölgünlük
gayr kapýlar açýlsýn dünyadan çýkalým
tutama ve düþür beni þifana
sözü olmayan þiirler yazalým
düzenli olarak aþk cenazesine katýlalým
çizmeleri çalýnan kedilere gülelim
rapunzel’in saçlarýna tutunanlarý kovalayalým
pinokyo ile evlenen polyanna’yý teselli edelim
beni tut
kurumuþ ekmek gibi dudaklarýnda diþ izleri þifazen
bubi tuzaðý kuralým antik takvimlere
ýslak þiirleri asalým balkonlara
köþe baþýnda düþen ellerimizi toplayalým
sýcak çikolata seanslarý yapalým battaniye þehrinde
çilek koksun çarþaflar
su lekesi olsun penceremiz
uzaklarý yollara gömelim
tut beni beni tut.
...
(dedim ki;
hoþgeldin,gözüme gül kaçýraným...)