kýzýl bir alevdir baþlatýr zamaný koþmakta sarýþýn kýz çýðlýk çýðlýða esmer yüzlü bir adam yorgun ayaklarý çýplak kan istemektedirler evrenin baþý dönmüþ sarhoþlarý toprak susamýþ ciðerler kara duman kan kusacaklar küçücük bir damladandý insan gülü deðil miydi evrenin duyulmuyor artýk derinlerden gelen sesi þuncaðýzýmýz azabý zahir yerkürenin dönmek istemiyor artýk caný yavaþlatýyor hýzýný lavlaþýrken koca karný buruþturuyor yüzünü bakamýyor aya utancý var güneþten duyuluyor feryatlar içimizden birileri gibi seslenenler gaiplerden azýcýk deþsek kendimizi her evremizdeler eksik deðiller seyrettiklerimiz bitirin artýk bizi makbul olan hangisidir ah bir bilebilsek içimizdeki kýyamet mi kopan yoksa dýþýmýzdakiler mi
09.19.2007-DENÝZLÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.