Elifçesi Aşkın

yýlankavi dansçý kadýnlar
bir azaldýlar bir çoðaldýlar
sabaha yakýndý
belirdiler maslarda
seher tasviri gibiydiler ozanlarýn
olmayan sinsi þuh kokularý gibi sulak bahçelerin
estirdiler imaným kokularý
güller küstü sustu bülbüller
býraktýlar bir bürülü güzel emanet
inceden
sülünce
eriþilmez yüceliklerden

bir elif bir þuh
sudan berrak
çevirdiler baþlarý gözleri
hâleler dört bir yanýmýz
öptü gibi beni bir çift dudak
elifçecik yumuþak
kendime bile yalandým
ah!
bir renk yayýldý gözlerinden
daha bir güzel daha parlak
emekten yorgun düþmüþ Tanrý
kývrýmlarý karanfilden
ebruli
öyle nakþedilmiþ dudaklarý yufkacýktan

elifçesi aþkýn
avuç ayasýndan akýp gider samanyolu
yýldýzlar boyun büktüler vallahi kýrpýp gözlerini
utangaçtý o gece ay
kayboldu hançeresinde bütün sesler bütün inlemeler
uyanamýyorum uyanamýyorum bir türlü
böyle sonlansýn dedim her þey
ölmüþ müydüm bilemedim neydim
böyleyse çok güzeldi ölüm dedim
gerçek miydi hülya mýydý gördüklerim
okurken þu yazýlanlarý
yoksa
ben mi rüya görmüþtüm

gün doðumunda bir el sýktý elimi
iðde kokularýnda kayboldu
aþkýn elifçesi

5 Ocak 2008 Denizli


Sosyal Medyada Paylaşın: