SONSUZLUK

Ümidin çiçeklerine su vermeyi býrak çocuk
Topraðý eþeleme, yeter artýk
Kaderimize yazýlmamýþsa sonsuzluk
Bunca emek nafile
Nicesi söz verdi salyalarý akarak
Kimisi çatal dilini þapýrdattý
Zehrini býraktý yüreðimize
Gözlerimizin buluþtuðu yerde
Yarým kaldý soylu bildiðimiz
Onursuz aþklarýmýz

Yazgýnla kavga etmeyi býrak çocuk
Yolun baþýnda küsülür mü dünyaya
Kaçan balýk büyük olur
Kýsmetin neyse takýlýr bir gün oltana
Ümit ki sende kazanýr anlam
Güneþ gözlerine perde inmesin
Gark oluruz zulmete
Buna nasýl dayanýr insan
Sözümüzde baki kalamasak da
Salýn atlas göðümüzde nazlý gelin gibi
Bir ömür tutsak kalalým sana
Köz olalým nurundan
Kül olalým biz yana yana

Sonsuzluk uzak ,çok uzak bir ülke
Kývrýlsa da yollar kavuþmuyor menzile
Ver elini ve huzurla býrak kalbini elime
Tekmil kalbim ,oyalandýðýn ruhum
Hep senle dolu
Aný çalalým zamandan
Saklayalým sarý sayfalarýn arasýnda
Yokluðunda ruhumun azýðý olur
Bir gün bu anlarý yad ederken
Çivilenir ruhum ruhuna
Ýþte ol vakit Azrail tahtýma oturur...

Sosyal Medyada Paylaşın: