BİR GARİP YOLCUYUM...

Kalemim suskun
Bu gece,
En az
Yüreðim kadar;
Ýki damla yaþ gözlerimde,
Bilemem,
Bu yol nereye çýkar…

Vicdaným rahat,
En azýndan
Önümdeki sayfa kadar
Pür-ü pak.
Sitemlerim tükendi çoktan,
Þikâyet de etmem,
Korkarým Yaradan’dan…

Ne bir serzeniþ
Ne de bir beddua
Çýkar dudaklarýmdan;
Ben havale ettim
Onlarý Yaradan’a,
Bu yürek henüz
Dibe vurmadan…

Ne sefadayým;
Ne dertte, tasada,
Sadece bir garip yolcuyum
Hayat denen
Bu çýkmaz yolda.

Tek dostum, sýrdaþým,
Gönlümdeki yoldaþým,
O bilir beni,
Bilirim
Ve her an yanýmda hissederim;
Belki yalnýzým
Ama sanmayýn ki;
Dardayým.

Avuturum elbet kalbimi,
Giden ise çoktan gitti.
Semaya dönük ellerim,
Feryat figan aðlamaklý gözlerim;
Öðrendim artýk
Ve kabullendim
Payýma düþeni…

Sosyal Medyada Paylaşın: