Yürüyorduk, Karanlıktı ve Kediler Tüylerini Döküyordu

Ayný þarký ve mandalina kabuklarý.
Bir þey var dilimin ucunda, neydi?
Belki dolanacaksýn odamda yalýn ayak,
Belki de yitireceðim seni, kim bilir?
Kandýrdým kelimelerle kendimi
Buna eminim.




Sen
Hiç
Üþüdün mü?
Güneþin
Alnýnda
Ve
Sarýlýrken
Düþlerine.




Gizlenmiþ bir mektup gibi iç cebimde sakladýðým düþüm.
Çoktan gelmiþtir saatimiz ve biz hâlâ seviþiriz!
Sen öyle bakýnca kusura bakmalar yitirdi dilim
Ölmeden söylemek istediðim bir þey var;
Kaçýrýyoruz treni seviþirken terli terli.




Gece
Þimdi
Sesindir
Senin.
Sarýlýr
Boynuma
Uyur
Usul usul.





Her bir sözün incitiyordu bedenimi ve kýzgýn incitmeler çiziyordun.
Bedenim senindi ve bunu çok iyi kullanýyordun!
Rüzgâr yüzümüze esiyor
Aðaçlar uðulduyordu.
Bu sokakta yalnýz olamazdýk
Çünkü bir ses vardý.





Gözlerin!
Gözlerinden
Aþaðý
Ýnmekteyim
Geceleyin.
Gözlerin;
Beni
Esir,
Beni
Vurgun
Eden
Gözlerin…





Yürüyorduk, karanlýktý ve kediler tüylerini döküyordu
Düþmanlarým dizildi ve kusura bakmayýnlar yitirdi dilim.
Ölmeden söylemek istediðim bir þey var;
O sokakta akordeon çalýyordu birisi.




Sen
Muhtemelen
Þiir
Sevmiyorsun
Sevgilim.
Ve
Habersizdin
Þiirlerimden.
Bu
Beni
Ýncitmezdi
Ama
Ýkimizden
Birini
Sev
Sevgilim.
Sev ki
Mazeretin
Olsun
Bir þeylere.




Yürüyorduk, karanlýktý ve kediler tüylerini döküyordu...



Sosyal Medyada Paylaşın: