ne zaman upuzun bir sen sessizliðinde gözlerinin denizine dalsam vurgun yiyip çýkýyorum ne zaman elimde elinin sýcaklýðý seni yanýmda sansam düþlerime kar yaðýyor
her gece el ayak çekilmiþ bir kasaba izbe, karanlýk sokaklar þakaklarým gözlerimse evlerin buðulu camlarýnda bir çocuk
aðlasam yaðmur sanacaklar biliyorum Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.