birazdan
sensizliðin sofrasýna oturacak
besmelesiz niyetlerim
bembeyaz ülkelerimde karaya vuracak nefesim
sessiz harflerin kuru gürültüsünde
kýyama duracak nefretim
ve sen gitmektesin
kor ateþlere
lal ülkelere...
kýmýltýsýz rüzgarýn
fýsýltýlý rehberliðinde
seni uðurlayacak
bu þehrin surlarýndan düþen gözlerim…
birazdan
yeþilini kahvesini kaldýracak raflara
tozlu kirpiklerim
baþ ucumda kitabým
müzik kutusunda saklý anýlarým
ve açýlmamak üzere kapandý kapýlarým
zaman zaman yapraklarýna dokunup
aðlar parmaklarým
elvedalarý gömerken dudaklarým
gidiyorsun
öyle mi ?
ardýndan…
gözyaþý yaðmurlarýnda yýkanýr kýblem
kalkýp secdeye durur gurur
susma dili ile konuþur
konuþtukça çoðalýr
omuzlarýmý saran onur…
birazdan
atýlýr son düðüm
boðazýmýn serin sularýna
el yazmasýyla yazýlýr ölüm…
….gittin…
bin iki yüz altmýþ beþ gündür cebelleþiyorum
aklýmda pusuya yatan
kalbimde kin tutan sevdanla
fakat nafile
her seferinde
ölü kuþ sesleri bölüyor rüyalarýmý
ellerin kesiyor yolumu
aklým almýyor
kanadýkça düþlerin kuyusu...
...bittim...
yenilgiler ortasýnda
kalabalýklaþýyorum sana
yalnýzlýklar sürerken dudaklarýma
nar çiçeði yakýþýr
boynumun dik yamaçlarýna
takýp takýþtýrýyorum saçlarýma
sürüp sürüþtürüyorum yanaklarýma
senden kalan ne varsa
akýtýyorum Ýstanbul sokaklarýna…
neredesin sevgili...
bildiðim tüm adreslere soruyorum seni
eþgalini veriyorum sokak lambalarýna
tüm þiirleri sana okuyor
tüm yýldýzlarý yutuyorum
dilek adasýnda
ellerimde beyoðlu gülleri
çiçek pasajýnýn daðýnýk yataðýnda
unutuyorum bizi
sirkeciden bindirip kara bulutlarý
heybelide indiriyorum umutlarý
neredesin sevgili ?
yoruluyorum sana
terli ve soðuk akþamlarýn
katýksýz muhabbetlerinde
yolum oluyorsun sonra
karanlýklardan sýzan
boþ kaldýrýmlara yayýlan
yaným oluyorsun biranda
üþüyorum yokluðunda…
eylülün acýsý tüterken
evlerin bacalarýnda
küpelerimin sesinde
dans ederken iki çingene
eski bir yalnýzlýk düþer
bu þehrin sokaklarýna ….