Yýl iki bin on üç, on altý kasým.
Milletim ayrýþtý, bak; kýsým kýsým..
Bir yanda kardeþim, bir yanda hasým..
“Bayramdýr” dediler, kim bilir yasým?
Unutulmaz bir gün, kasým on altý.
Vah, Memleketim Vah!.. Oyuldu altý..
Devlet yönetenler yerken bu haltý;
Kahroldu akrabam, kahroldu hýsým.
Sahnenin önü ne, ne idi ardý?
Kim bana “dostumsun”, kim “düþman” derdi?
“Geldikleri gibi giderler” idi;
Zihnime kazýnan, billûr mikyasým.
Dost görünüp yüze, kuyumu kazan,
Ardýmdan dolanýp hükmümü yazan,
Birlikçi görünüp dirliði bozan
Riyakâr önderler, siler ihlâsým.
Bendendir bildiðim, beni vurursa…
Hasýmca karþýma geçip durursa…
Umut çiçekleri solar, kurursa…
Topyekûn milletçe olur iflâsým.
Þu halimizle biz, tam haileyiz.
Aslýna bakarsan, bir aileyiz.
Düþmana aþýlmaz, zor gaileyiz.
Bütünlük, birlikle gelir halasým.
muhacir bozkurt
Mustafa KÜTÜKCÜ
18.11.2013 – DENÝZLÝ.
Billûr: Elmas gibi kýymetli, þeffaf, parlak taþ.
Ýhlas: Samimi, riyasýz sevgi ile doðruluk ve baðlýlýk.
Mikyas: Kýyas edecek, ölçecek âlet. Ölçek.
Haile: Neticesi fâcialý tiyatro piyesi. Trajedi. Dram.
Halas: Kurtulma, kurtuluþ. Selâmete ermek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.