Bir uðultu.. hafakan..
Yüreklerde dondu kan..
Yurda baþkentten akan
Haberler olsa yalan…
Gün Perþembe, kasým on.
Ýþte geldi acý son
Her faniye mutlak yön
Asla dön; çýktý ferman!
Vakitte öyle bir ân;
Sanki durmuþtu zaman.
Sükûta vardý cihân..
Bak; takýldý yelkovan!
Yýl otuz sekiz, Kasým..
Millet oldu tek kýsým.
Hasýmlar bile hýsým
Oldu da, koþtu yayan!
Kulaðýmda çýnlayan
Bin bir ses var, âþiyân…
Malazgirt ve Çaldýran
Zaferler fýsýldayan…
Yýkýlanýn yerinde
Kuruldu devletim de
Devlet kürsülerinde
Söz hakkým oldu âyan!
Ey tahrir-i tevârih!
Yazsanýz; doðru, sarih.
Bilinse gerçek tarih;
Olmazdý akýl viran.
Hak istemez mi neslim,
Öðrenmeye; Ne aslým?
“Günahta yalan faslým,
Büyük!” Diyorken Kur’ân..
Bazýnýz, översiniz.
Bazýnýz, söversiniz.
Gerçeði döversiniz!
Sizde yok mudur iz’ân?
Birisi der: “Ata, put!”
Biri der, “Kalbinde tut!”
Tut, ey Rabbim; aklým tut!
Her biri ayrým, isyân…
Söylediler hep yalan;
Neydi, ceddimden kalan?
Küfrü marifet sanan;
Yaptý, tarihte talan…
Söz vatansa: “Kahraman!”
Ýnançsa: “Dine düþman!”
Bu nice þek, ne güman?
Güvercin kim, kim yýlan?
Söyler Resul-i zî-þan:
“Vataný sevmek, iman!”
Bu ne tükenmez bühtân?
Ebu Cehil’den kalan..
Bu, ne bitmez hengâme?
Yüreðim, lîme lîme..
Muhtaç akl-ý selîme;
Ýz’âným, kaldý üryân..
Gaflet, ateþten gömlek.
Lâ Havle de, sabýr çek..
Gün doðmuyor, gece pek..
Rabbim! Nerede ziyân?
Geldi yine korkulan
Ýstenmeyen, meþ’ûm ân..
Dünyanýn tanýdýðý
Lideri bizden alan..
Ýki bin on üç bugün..
Âtî uzak, dönmez dün..
Bu ne feryât, bu ne ün?
Sîne yanýk, göz giryân!
Muhacirim, üzgünüm.
Mekânsýzým, gezginim.
Yalanlardan bezginim..
Riyakâr dolu her yan!
muhacir bozkurt
Mustafa KÜTÜKCÜ
10.11.2013 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.