Bilmez ki ’ giden’ , ardýnda ’kalan’ karanlýktan hiç korkmaz..
Yabancý bir kentte Yargýlanýrken sadakat Sevda pýnarý kurumaya yüz tutar Açýk kalan yarayý kanatýr Ýhanet denen diken Yüreðin yükü aðýr gelince Kanatlarý kýrýlýr rüzgar deðmeden Kaþlarý çatýlýr aþkýn
Þarkýlar hüzzâm makamýndan çalýnýr Cama vuran yaðmura eþlik eder Gönül g/özünden damlayan hüzün Yastýða düþmeyince baþ Kapýya vurmakta geç kalýr akþam
Uykuya küser aþk
Anlamaz ah etmeyenin dilinden Kaf daðýnda gezen Keramet kendinde sanýr Bol kullanýr kibir denen Kýrmýzý mürekkebi Döner durur baþýboþ seyyâre misâli Yanlýþ durakta beklediðinden bi haber Kendine yabancý kalýr Hokkadan taþar kendini bilmez gurur
Ýstersem eðer Son celse olur bu duruþma Hüküm kökünden kýrýlýr Enkazdan Külleri savurunca Filizlenir yeþilimden sözcükler Kalem kendi mekânýnda yol alýr
Deniz Derya Giritli
Sözleri nefesinle taçlandýran arkadaþým SEVDA ya sonsuz teþekkürlerimle. Nefesin üþümesin hiç.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz Giritli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.