Yaðmurlu bir gündü bana baktýðýn o ilk gün Aðlýyordu gökyüzü hiç susmayacak gibi Leylak gibi keskin kokuyordu toprak Anlamsýz bir korku biraz da huzur vardý içimde Nedensiz geliyordum arkandan ne diyeceðimi bilmesemde Cenneti gördükten sonra gözlerinde Issýz cehennemde yanmaya razýydým belkide..
Sosyal Medyada Paylaşın:
prens_vizer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.