Üzülüyorsun için içini yiyiyor sinir oluyorsun mesaj atmak istiyorsun ... o atsýn diyorsun ben niye atýyorum kii.. ama aklýn onda her anýný onu düþünmekle geçiryorsun sesini duymak istiyorsun düþünüyorsun.. sesini duymayalý ne kadar oldu diye o özlemiyo mu diyorsun niye niye arayýp sormuyo niye bu kadar umursamaz kii.. her gece yatarken telefon elinde mesaj atýp atmamak için yüreðinle mücadele ediyorsun fotoðraflarýna bakýyorsun artýk ona bakmakta denmez ya ezberlemiþsin; yüzündeki herkareyi her ifadeyi gözlerine takýlýp kalýyorsun bi an ... ne kadar zamandýr bakamýyorsun o gözlere ne zamandýr dokunamýyorsun o güzel yüze ... gözlerinin dolduðunu hissediyorsun ama hýçkýrarak aðlayamýyorsun bile baþýný yastýða gömüyorsun onu düþünüyorsun özlüyorsun bu gecede rüyana girsin diye dua ediyorsun çünkü... çünkü ancak onu yapabiliyorsuN..
Sosyal Medyada Paylaşın:
prens_vizer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.