SONSUZ YARA
Derinlerde bir yerlerdeydi,
Çýkartýp atmak istediðim;
Ama dokunmaya kýyamadýðým...
Arada bir hissediyorum acýsýný,
Belki de hep...
Kanamasý durmayan bir yaraydý.
Ne kadar zaman geçti?
Bilmiyorum...
Oldu mu o kadar? diyorum,
Yýllar geçti,
Ama o hiç geçmedi;
Biliyorum...
Kokusunu hala hatýrlýyorum.
Ellerinin beyazlýðýný,
Sesinin nihavent týnýsýný...
Ela bakardý,
Bazen yeþil...
Her ne renkle bakarsa baksýn,
Aniden çekip gidecekmiþ gibi,
Onsuzluðu tattýracakmýþ gibi,
Keyif veren bir acýyla bakardý...
Aþktý adý...
Ýlk aþk dediklerinden,
Ve asla unutulmayacak olan!
Tüm yaþananlarýn,
Tek sorumlusuydu bekli de kader;
Kadere inanmanýn,
Bu denli üzücü olduðunu
Seninle öðrenmiþtim…
Ve tükenmiþ bir hayattý sensizlik!
Suyun dibine batýp boðulmak,
Çýrpýndýkça daha da batmak gibi…
Battýkça acý çekmek,
Acý çektikçe ölmeyi istemek;
Ölümden sonrasýnda bile seni dilemekti…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.