bazý filmler, bazý kitaplar, þiirler, hayaller...
Ankara’yý özlemek mesela,
Eskiþehir, Bilecik...
kapý kapý dolaþmadan gözlerimle aramak,
kuþlarýn kanatlarýna dolanmýþ bir iplik
yarým kalmýþ atkýlar kadar güzel
ve ne kadar özel olduðunu bilemezsin
hiçbir zaman tükenmemek.
tükeniyoruz
etimizi yakýyor oksijen, ciðerlerimizde karbon faciasý
ellerim ne de güzel kokuyor tiner
bu þehirlerden sonra sana gelmek vardý
viþne kokulu bahçeler
biraz Batum, biraz çay ve koklayamamýþ olman saçlarýný benim gibi
saçlarýn diyorum ne güzel
yýlýn her günü hazýr açmaya
baþýnda saklanmýþ tohum
kan pompalýyor kalp tüm damarlarýyla
sen, bu dünyanýn bilmem kaçýncý harikasý
görenler, geçirenler, sevenler, sevmeyenler
hayraným sana.
içimde ezilen ütopyalarýn uygarca kendilerini mahvediþi var
biraz izin vermeliler, biraz sentetik, eli boþ dönmemeli babalar
emeðiyle çalýþana hürmetin bedeli bu faturalar
þehirlerin hepsi ayný aslýnda, hepsinde kasýmpatý yalnýzlýðý
gözlerine iliþen bacak aðrýlarýndan ötürü kan dolan pakette
ölümlüler tablosunda adýmýz da var
binmediðimiz vasýta kalmasýn diye bu dünya
derimin üzerine yapýþan günün aðýrlýðý
ne demiþtim, tüm þehirler ayný yalnýzlýk,
albatros sarýlý boynundan seðiren hayat...
tüm siyahlar birikse de kanýnda
sen hala bembeyazsýn,
Meryem’in Ýsevi kanatlarýyla.