Sokak çocukları
Karanlýðýn içindeler,
kimse görmüyor onlarý.
Fark etmiyor insanlar,
Onlar da nefes alýyor,
ayný bizim gibi.
Teneke çatýnýn altýnda yaþýyorlar,
Soðuk dünyaya bakarak uyuyorlar,
Her gece.
Gündüzleri mendil,sigara falan satýyorlar,
Bazýlarý dileniyor,bazýlarý utancýndan aðlýyor,
Bazý çocuklar da okulun dýþýnda,ayakkabý boyuyorlar.
Onlarda diðerleri gibi okumak istiyor.
Ýtilip kakýlýyorlar,hor görülüyorlar,
Bazý insanlar tiksiniyor onlardan.
Velet,piç kurusu gibi sözlerle,
Küçük düþürülüyorlar.
O çocuklarýn birisi aðladý mý,
Bende aðlýyorum gayrý ihtiyari.
O çocuklardan birisi,selamýmý aldýmý,
Yüreðime akýtýyorum,sevinç göz yaþlarýmý.
Çoðu yetimhaneden kaçanlar,
Kirli sokaklara sýðýnanlar.
Tabi o sokaklarýn çakallarý da var,
Pusuya yatmýþ kurbanlarýný bekliyorlar.
Haline þükür ediyor Vagif Seyyah,
Ve dua ediyor,
Korusun bütün öksüzleri Yüce Allah.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.