Ölünce sevemezsem seni

Gönül susamýþken aþka,
Kaçmak var mýydý sevda kitabýnda ?
Akýl kalmamýþtý ya baþta,
Kapýldýk bir kere ahunun ýzdýrabýna.

Senle parlaktý þehrimin ýþýklarý,
Sanki sen gelince yakýlýrdý,sokaðýn lambalarý.
Bir tek sana koþardý,
Sessiz þairin ayaklarý.

Önce yabancýlaþtý bakýþlarýn,
Sonra kýpýrdamaz oldu dudaklarýn,
Anlamýþtým,
artýk kalben benden uzaklaþmýþtýn.

Sana benzemiyordu artýk Kafkas’ýn çiçekleri,
Seni anlatmýyordu bana,aþka dair þarký sözleri.

Yaz güneþi bile ýsýtmýyordu içimi,
Uykusuzluk esir almýþtý gecelerimi.
Yataðýma uzanýp tavana bakarak,
Karþýlýyordum her gün seheri.

Aklýma geliyordu hep,
Ya ölünce sevmezsem seni,
Ya bir daha göremesem seni.






Sosyal Medyada Paylaşın: