ANNEM

Caným yanýyor anne,
Ýþin içinden çýkmaz hallerdeyim,
Kafamda kuþ sesleri,
Huzur arayýþýndayým biliyorum...


Seni özlüyorum,
Koysam baþýmý dizlerine,
Desen ki geçecek yavrum,
Öpsen yaþlý gözlerimden...


Anne acýyor kalbim,
Tanýþýyorum deðiþik duygularla,
Öðretmediðin duygular da varmýþ,
Bir amacý vardý bunun da biliyorum...



Derin of çekilmesini sevmiyorsun,
Arada bu da oluyor özür dilerim,
Kalbine zeval gelmesin derdin,
Kalbim sýkýþýyor bazen anne...


Sýzlýyor dizine koyupta huzur bulduðum baþým,
Ellerim yalnýzlýðýn kollarýnda,
Sar sarmala beni anne,
Kundaðýmý geri istiyorum...


Büyüyünce ne olacaksýn derlerdi,
Heyecanla deðiþik cevaplar verirdim,
Kimse büyümek istiyor musun demedi anne,
Ama sen istemezdin biliyorum..


Anne; büyümek güzel deðil,
Senin gibi olabilmek kolay deðil,
Anne; hayata tutunabilmek çok zor,
Senin gözlerindeki þefkati baþka gözlerde bulmak basit deðil...


ANNE SENÝ ÖZLEMEK HÝÇ KOLAY DEÐÝL...








Sosyal Medyada Paylaşın: