Bilirim sebebini; sormam ki "neyin nesi?"
Bilmeyen zanneder ki kuþlar izinli bugün...
Bir baþka gür çýkýyor fýrtýnalarýn sesi
Aðaçlar müteessir, dallar hüzünlü bugün.
Haz alsa da agaclar rüzgârýn þarkýsýndan
Yapraklarýn kulaðý "gel" diyecek sedâda
Sararmýþ çehreleri ölümün korkusundan
Akleden insan için ibret var her vedada.
Yine mevsim o mevsim; aylardan Eylül ayý
Ne kelebekten iz var ne bal yapan arýdan
Uygun bir in ararken kýþ uykusuna ayý
Ekin vakti yan yatan ümit kesmiþ darýdan.
Aðustos sýcaðýndan yaka silken ayazlar
Çýkarmýþ kýþ gelmeden kýlýcýný kýnýndan
Karýnca duasýnda yine ayný niyazlar
Tedbiri dünden almýþ; pek emin çýkýnýndan.
Sökülünce niþaný þafaðýn yakasýndan
Göz kýrpmaz olmuþ sabah sýmsýcak þuasýyla
Geçilmiyor geceler ayýn fiyakasýndan.
Mehtap endam ettikçe yýldýzýn duasýyla.
Son kýrlangýç sürüsü göçerken destursuzca
Çatýk kaþlý bulutlar ha kýzdý ha kýzacak
Herþey ahenk içinde iþliyor kusursuzca
Haddine mi insanýn; bu düzeni bozacak!
Kim bilir kaç Eylül’e tanýk oldu bu gözler
Yaþ aldýkça artmakta efkârlý zârýn harý
Kalbimden geçenleri dil tarifte tökezler
Bu sonbahar ömrümün belki de son baharý...
Mecit Aktürk