en çok
çocuk yaným ölüyor her gün
ve en çok
mavi umutlarým bulanýyor kan kýrmýzýya
bu þiiri
içimin mavisi de ölmesin diye
hususi getirdim kapýnýza
þiirin katlindendir þairin katli
suya aðýtlar biriktirir avuçlarýnda
harflerin sefaletidir kelime olamayýþý
sözsüz hayatýn ziyan yokuþlarýnda
en çok
gülüþlerim sökülüyor her gün
dudak kývrýmlarýmdan
ve en çok
umut renkli
çocuk bakýþlý bir gülüþün
koynunda vuruluyorum haince
kalakalýyorum kendimden habersiz
öylece
sonsuzluðun ucunda.
//SuyaAðýt//