altýndan boz bulanýk sular akan mavi denizlerime
sen martý kanadýnda gölge olup ne güzel düþüyorsun öyle …
her taþýnda bir þairin, þiir gibi imzasý olan bu koskoca þehirde
bir liman düþün ki, hiçbir þey benzemiyor seni beklemelere …
yani böyle bir limanda iþte ellerim ter içinde
bir yakamoz olup bir baþka dansýn içinde
mor bir gecenin aydýnlýðýnda
ýþýklar hep yanýyor gibi
gülümsüyorsun sanki
gülüyorum gibi ….
ayný iskele rýhtýmýna yanaþmýþ iki gemiyiz, yan yana
seni baðlayan palamarlarý uzatýyorsun, oysa çoktan avuçlarýmda …
hele en parlak yýldýzlar saklanarak yaðmaya baþlarsa rüyalarýma
iþte o zaman caným, hiçbir þey benzemiyor seni yaþamalara …
akþam güneþi düþer üstüme hep bu saatlerde
kampanalarýn dümene el attýðý bu saatlerde
iki çocuðun özgürlüklerinde saklý yürekler
bir isyanýn bastýrýlmýþ kahkahasý gibi.
anlatabiliyorum sanki
anlýyorsun gibi …
uðurlama vakti deðil dolunayýn, geceler bitmedi daha
ama bütün limanlar da böyledir iþte, yaþar bilinmez yakamozlarla…
olabilseydik diyorum þimdi, sana topladýðým çiçeklere birden
çocuklarýn özgür çýðlýklarý gibi, nasýl oynardý yerler yerinden …
ben yazamýyorum ne kadar zorlasam da ellerimi
yani hiçbir þiir yazamýyor seni sevmelerimi
yetersiz bir yaným var belki ondandýr
bir gece aniden uyanývermek gibi
seni düþlüyorken sanki
düþlenirmiþim gibi …
üstünden köprüler geçen bir denizdeyiz
denizi köprülerden izler gibi izliyor gözlerimiz
öylesine mavi, çok mavi, masmaviyiz
ne gemileri yanaþtýrdýk bu limana, ah bir bilseniz …
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.