kolay lokma yapmýþtý kendine aydýnlýðý ama
o kadar da kötü deðildi gece
kendisine sýðýnanlarý ele vermiyordu sadece …
hiçbirimiz , otuzbin soydaþýný yitiren deniz kuþu olmadýk ki
nasýl anlayacaðýz Azak çýkýþýnda yaþanan çevre felaketini
bir yolculuk gibi çýrparken kanatlarýmýzý gülerek-oynayarak
petrol karasý bir ölüm nasýl bulaþtý düþlerimize bilemedik ki
hiçbirimiz bir deniz kuþuna kanat olamadýk ki …
çaresizlik karanlýkta kalmýþtý biz aðlýyorduk ,
ölümün örtüsünü geceleri heceler gibi çekerken üstümüze
sokaklarý sular altýnda býrakýyorduk .
belki hýrsýzlamadan bedavacýlýðý vardý ama
o kadar da kötü deðildi gece
kaldýrmayý sevmiyordu düþen oluverirse içine …
hiçbirimiz , berrak bir fahiþenin gözlerinin içini göremedik ki
meraklarýmýz , parmaklarýmýza saydýrýrken zevkimizin bedelini
aslan paylarýný kedilere nasýl da yedirdik gülerek-oynayarak
farede göz delikleri olduk , kör kokulara boðulduk, bilemedik ki
hiçbirimiz kýrmýzý bir fener gibi yanýp sönmedik ki …
açlýðýmýz paranýn rengi kokuyordu biz aðlýyorduk ,
düzenin düzenbaz cambazlarý gibi yürürken iplerin üstünde
yuvarlandýðýmýz yerlerden kalkamýyorduk .
dolunayý tükenmezdi aldatýcý vitrinlerinde ama
o kadar da kötü deðildi gece
karanlýk noktalardan çok güzel öpüyordu sadece …
hiçbirimiz , okuyamadýðýmýz doðrular peþinde koþmuyorduk ki
ölü balýklara yem ediyorduk aynasýz betonla kaplý bedenlerimizi
zehirli iðnelerimiz parçalarken aðýz yuvalarýný gülerek-oynayarak
silinmiþ yarýnlara doðacak güneþleri kovalýyorduk, bilemedik ki
hiçbirimiz alacakaranlýðýn ayazýnda kalmadýk ki …
cehalet boynumuzu büküyordu biz aðlýyorduk ,
bütün haznelerimizdeki hazinelerin paslý su dökerken üstüne
kitlesel katliamlara soluksuz devam ediyorduk .
……
bir yarasa emzirirken yavrusunu asýldýðý aðacýn dalýnda
neler olur , uykuya dalýp da üzerine güneþ doðarsa
bilmiyoruz , biz hiç yarasa olmadýk ki ….
gecenin güne dönmesini ….
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.