Nerde keman sesi var yýðdým Duvarýn dibine Ýki yüzyýldan beri.
Maviye dönmüþ kara kanatlar Haberin var mý? Göðe doðru olsun diyedir Ýyidir öyle…
Bu duvarýn kenarýnda Rutubet var. Getiriyorum Mars’ý Güneþle sohbet ediyorum yardým etsin diye.
Bana denen genelde þu “Özenme karanfile” Veya, “Mavi’nin sonrasýnda gözyaþý Yaðmura yakýþýr” minvalinde…
Döþerim badem çiçeklerinin minvaline Þeklimiz Mavi, serseri ve saki!
Derken bak susmuyorum iþte özgürce Korkmuyorum Bana yapacaðýndan gölgenin uzun saçlarý sabaha doðru Ben demekten býktýðýmda ve sevmediðimde artýk var olan sen diye Korkmamayý söyledim Geceyi, maviyi, þiiri, suyu, göðü…
Hep gençtim yukarýlarda Sana doðru gelirken Küçülür müymüþ demek yukarýya doðru gelen?
Ama deðiþmiyor iþte taþ Al iki yüzyýldýr burada Utanan Anadolu gibi yüzünde çizikler Ben her sabah karþýnda Keman sesi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
safak sen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.