Eski bir triopia türküsü

Koskoca bir gökyüzü
Soldu iþte ellerimde
Nasýl oldu, neyin laneti bu?

Daha mý onurluyum þimdi?
Zýrhým daha mý kalýn eskisinden?
Hayýr!
Bir yaðmur tanesine bile dayanamýyor artýk miðferim.

Yoksa
Meleklerin laneti mi bu yaðan dudak izleri gökyüzünden?
Baþka türlü nasýl açýklanabilir ki yenilmem
Dikeni bile olmayan bir güle bile.

Oysa
Ben papatyalarýn göçünü seyretmeye alýþkýndým yýlýn bu zamanlarýnda,
Nehrin kenarýnda, huzurla…

Belki de o badem aðacý sorumlu
Heykelini yontan, yapraklarýyla, güneþe doðru;
Göndermenden tanrýsal þimþeklerini, baþýmýn üstüne…

Ki en son artýk dayanamayýp dün,
Dedim ne gelirse senden,
Baþ üstüne…

N’apalým?
Oturdum bekliyorum iþte öyle.
Akýncýlar gönderdim, sesinin gittiði yere.
Bir simurgla yollasalar bari geri,
Yoksa zaten baþka türlü taþýnabilir mi ki, o tanrýsal þehveti.

Yok, yok,
Bitmiyor, bitmeyecek!
En iyisi yüzmek güneye giden papatyalarla
Denize döküldükleri yerde yüzmek,
Onunla yüzdüðümüzdeki gibi yakamozlarýn arasýnda…

Susmak sularda en iyisi,
Bitmiyor nasýlsa,
Bitmeyecek.



Sosyal Medyada Paylaşın: