YALNIZ KALAN YALNIZLIK
Yazasý geliyor insanýn kapýsýna,
Lütfen girmeyin/diye/Yalnýzlýðýma
Öylesi bir kez açýlmýþtý kapým þakayla
Zehir etmiþti güzelim yaþamýmý bana...
Ölümün harcýný ilk o koymuþtu
Gönül kapýmýn eþiðine usulca,
Ve zavallý etmiþti beni bana !
O günden sonra…
Önce uslu uslu,
Sessizce girip gönlüme kuruldu
Yalnýzlýðýmýn odasýna.
Ben de birden heyecan tavan oldu !
Neredeyse yalnýzlýðýmýn kalbi duruyordu !
Ne bile bilirdim ki,
Müstakbel katilimin o olduðunu ?...
Yeni bir ben baþladý, ben de
Girdiði an da içeriye
Yalnýzlýðým da bana tavýr koydu,
Ondan taraf oldu
Ve “Issýz adamlýðý” bana layýk buldu...
Ama kalmadý yalnýzlýðýmýn yanýna bu ?
Lakin o ikimize de yar olmadý
Bir kere kafýsýna koymuþ bulundu
sevgili yalnýzlýðýmý da, beni de,
Yani ikimizi de kapý önüne koydu…
Bir “Merhaba”sýyla ateþ almýþtým
Küle döndürmüþtü yaþamýmý,
Açar açmaz ona yüreðimin kapýsýný
Oysa,
Öylesine güzel bir yalnýzlýðým vardý ki,
Hiç aklýma gelmezdi;
Bir gün beni bu denli mutsuz edeceðini,
Eski yalnýzlýðýmýn da terk edip beni,
Onunla birlikte gideceði…
Belki de böylesi daha hayýrlý oldu
Girdi içeri kurumlu kurumlu,
Gelmedi bir türlü yarattýðý yalanlarýn sonu.
Bir de arkama baktým ki,
Arkam da bir sürü gölge topallayýp duruyordu,
Benden koca koca ben’ler kopmuþtu !…
Ýkiye böldü beni benden
Yalnýzlýðým da gitti ya peþinden,
Geç farkýna vardým
Kendimi çalabileceðini kendimden
Bir “Hiç gibi” býrakýldýðýmý geçte olsa sonun da anladým
Ve orta da, koskocaman bir HÝÇ’le orta da kala kaldým…
Dört yanýmý zifiri hüzünler sardý
Yalnýzlýðýmý da onda kaldý
Ama kendisine de olmadý
Ne onunlayým þimdi artýk,
Ne de yalnýzlýðýmla eskisi gibi
Tüm duygularým linç edildi !
O aþkýný kursaðýma týkayýp gitti…
“Yalnýzlýðýmla’da” iþim bitti.
Sizin anlayacaðýnýz yani,
Ben tam bir “HÝÇ’im,” artýk þimdi !
Açýldýktan sonra yalnýzlýðýmýn kapýsý
Gönül gözüme mil çekildi sanki,
En güzel duygularým da murdar edildi
Alýp baþýný vedasýz gitti.
Eminim bayram etmiþtir gayri,
Hem vefasýz, hem yalan yüreði !...
Birlikte oluruz sanmýþtým tek can’lý
Güya canýmýn yanýn da kalacaktý
Bir de onun canýný
Sularken kurak rüyalarýmýzý,
Mutluluk gücümüz artacaktý.
Tenha bir Pazar akþamý,
Ýçimde kendine ait ne var, ne yok topladýðýný sandý
Sonra da sýrra kadem bastý !..
Yazacaðým kapýma;
“Dikkat !
Girmeyin ? ”diye oda ?
Dokunmayýn /diye/ Yalnýzlýðýma …”
Ne kýsa bir Aþk’mýþ meðer kendisi
Ne vefasýz bir “Yalnýzlýkmýþ” benimkisi
Unuttular ben bu seven efendilerini
Firar edince ayný an da ikisi,
Hepten bir “HÝÇ’liðin” derinliðinde buldum kendimi….
Kilitliydi yalnýzlýðým kapýsý önceleri
Kýrdý tuz buz edip bir vefasýz yürek,
Beni didik didik çokgenlere bölerek !
Ve uçup gitti çok uzaklara terkederek
Yüreðime bir dilim acý sevda sürerek !…
Beni sonun da “Deli” edecekler
Kendiyle birlikte firar eden o gözler
Yalnýzlýðým yok, sen yok, ne bilsin eller
Ne bilsin kader deyip geçenler;
Bari yalnýzlýklarýnýn kýymetini bilsinler,
Dilerim benim gibi sevenler !...
Bana her günüm zindan edildi
Delicesine seven böylesine bir yüreðe,
“Nefret’in ” tüm elbiseleri zorla da olsa giydirilmek istendi
Ve sonra da yüzüstü býrakýlýp terk edildi...
Girmesin bir daha kapýmdan içeri
Görmesinler ne haldedir yar kiþinin eseri,
Bilmesin kimsecikler hiç nasýl eriyip tükendiðimi.
Ben “HÝÇ” olmuþum zaten ki ?
Kaþýmasýnlar yaramýn görünmeyen derisini !...
Kazara hatýrlayýp da girerse,
O yar bir gün yeni yalnýzlýðýmýn kapýsýndan içeri,
Sadece topraðýn altýn da olmaz intizar sesleri
Her anýldýðýn da onun gibi candan sevenlerin hayali,
Dile getirirmiþ topraðýn altýndakinin olsa bile cesedini !
Duymak istersen ziyaret edersin vefasýz sen belki,
Aþkýndan orada talihsiz yatan bu bedeni...
Ý.Hakký Gürcanok
MERSÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.