iştee böyle kardeşim

Bir ticaret yapamadým, nakd-i ömrüm oldu heba
Yola geldim lakin göçmüþ cümle kervan bîhaber

Aðlayýp nâlân edip düþtüm yola tenhâ garip
Dîde giryân, sine biryân, akýl hayrân bîhaber…

Niyazi Mýsri

Ne güzel ifade etmiþ gidiþi… Ve hüznü.. Zamanýn ansýzýn kaçýþýný. Dur kervan ne acelen var ! Vardýr belki gelen. Paçasýna yapýþmýþ günahlarý silkeleyen. Belli yorgun düþmüþtür, kalbi aðlamaktan. Belki de farkýna varmamýþtýr kimisi gidiþinin. Dalmýþtýr oyuna çocuk gibi. Hem bekle, daha oyun bitecekti.

Sen kardeþim ! Bak gitmekte kervan. Neden hâla yetiþmeye çalýþmazsýn ufuktaki huzura. Gözden ha kayboldu, ha kaybolacak!..

Beli bükülmüþ ihtiyarlar daha iyi bilirler bu kervaný. Bilirler ki bu kervan, zengin eder adamý. O yüzden daha derin bakarlar ya hani. Gözlerinden okursun bu cümleyi: ‘’ Kadrini bil gençliðinin!… Kaçýrma kervaný. Bak iþte geldik gidiyoruz!...’’

Sanýr mýsýn sadece bolca takvim yapraðý eskitmiþ,adýmýný atarken inleyen ve saçlarý aðarmýþ insanlar tadar ölümün soðukluðunu. Ondan mýdýr boþ vermiþliðin dünyayý? Ondan mýdýr ellerinin semaya hasret kalýþý. Bir adým kalmýþken huzura, alnýn neden varmaz dergaha… Neden kardeþim ?..

Ýstesen rahmet rüzgarýyla gidelim saadet zamanlarýna. Bak iþte küçücük bir yürek anlar hakikati. Aðlatýr halife-i ruyi zemini :

‘’ Hazret-i Ömer(r.a) Efendimizin,mübarek adetlerinden idi ki,her zaman camiye erken giderlerdi.Bir gün yine mescid-i þerife(camiye) erkenden giderken,bir çocuðun koþarak,acele acele camiye gittiðini gördü. Hz.Ömer (r.a) Efendimiz çocuða:

_"Yavrum, ne oldu böyle acele acele camiye koþuyorsun.."dedi çocuk:

_"Namaza gidiyorum efendim,namaz vakti yaklaþtý,abdestim yok,ezan okunmadan abdest alacaðým.." dedi, Hz.Ömer:

_"Yavrum, sen daha küçüksün, sana namaz farz olmamýþtýr" buyurdu, çocuk:

_"efendim, bu isin büyüðü küçüðü olur mu? Dün benden küçük bir çocuk vefat etti" dedi...

Hz.Ömer(r.a) efendimiz çocuðun bu sözlerinden çok duygulandý,bu sözleri çocuktan iþitince çok aðladý. Ya Rabbi!! Bu çocuk ne iyi ne akýllý çocuk,dedi!!...’’

Ýþte böyle kardeþim geldik gidiyoruz...

Ne sevdalýlar vardý dünyaya. Ansýzýn terk edildi, kaldýramadý ellerini huzura. Açmadý dertlerini Rahman’a. Açýk kaldý gözleri… baka kaldý dünyaya.. O gözlerden de okunuyor iþte.Haykýrýyor! Ölü gözler feryad eder kardeþim gidiyoruz !!

Ve bir adým daha yaklaþtýk! Bugün bir güneþ daha battý. Hz. Ýbrahim(a.s.) asýrlar ardýndan bir daha hakikat nameleri saçtý; “Kaybolup gidenleri sevmem.”

Þimdi anladýn mý kardeþim kervaný? Þimdi anladýn mý her anýn neden hüzün saçtýðýný. Ve kalbin batanlardan kaçtýðýný. Zaten ’’güzel deðil batmakla gaib olan mahbub!’’ Güzel deðil kardeþim…

Haydi gidelim, kervan ufukta….

Son demini yaþayalým hayatýn. Yükleyelim omuzlarýmýza aðýr yükleri. Terimiz karýþsýn çöl güneþi altýndaki Bilal-i Habeþiye. Yakalým bedenlerimizi bu uðurda Habbab’lar gibi.. Ve kaldýralým ellerimizi semaya ; Bediüzzaman gibi….

Bak iþte geldik gidiyoruz!...
Sosyal Medyada Paylaşın: