Ah, O Gözlerin! -2-
Kýrk dereden toplayýp, kýrk yýllýk yangýnlarý
Kattým orta yerine sine denilen yerin.
Örttüm üstüme bir bir sevdakâr yýðýnlarý,
Gömüldüm ta altýna hem de yedi kat yerin;
Yalnýz býrakmadýlar beni ahu gözlerin.
Ýki kere ikinin dört etmediði yerde
Ýnmiþtir insanlýðýn kalbine kinden perde
Bizi anlayacak dil yalnýz divanelerde
Deðeri yok ammede aþka dair sözlerin
Der ki; “Dünyaya kanma, fani! ” ahu gözlerin.
Neler geçti aklýmdan, ölmek mi istemedim…
Acýktým; kan kusunca umutlarýmý yedim.
Gündüzü öksüz koyup, gecelerimi yetim,
Ne dediyse “eyvallah” her sözüne kaderin…
Tek derdim solmasýnlar hani, ahu gözlerin.
Özlemek, niþanýdýr aþk denilen nimetin
Buram buram ter olur þakaðýmda hasretin
Ellerin, parmaklarýn, bakýþýn, muhabbetin…
Silinmiyor, silinmez yüreðimde izlerin,
Her dakika anlatýr seni, ahu gözlerin.
Gülüm, senden uzakta ýþýk saçan gözlerim
Hapsoldu karanlýða, gülüþümü özlerim
Mecalim yok gelmeye, tutmaz oldu dizlerim
Nefesimi kesiyor, girdabýn, dehlizlerin
Lakin ölümüme de mani ahu gözlerin.
Ölüm demiþken gülüm, sensizliðim, yokluðun…
Tam adý ölüm müdür hasretten burukluðun?
Unuttum kaç zamandýr tadýný mutluluðun
Baþýma yastýk olsun, son anýmda dizlerin
Uyutsun beni, nenni nenni, ahu gözlerin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.