Akýl ne der bilemem, lakin yürek hep ayný Ayný hamam ayný tas, ayný ritim ayný haz! Akýl sarsa da kalbi, gönül dinlemez beyni Felekten gün çalmaktýr, cýrcýr böceðine yaz!
Güneþe meydan okur ayýn karanlýk yüzü Zifiri karanlýða kurban ettik gündüzü Kustu daðlar hýncýný, pembeleþti tunç yüzü Kaldý eteklerinde bir Köroðlu bir Ayvaz!
Kalpten dudaða gömdük tüm ölümsüz aþklarý Ýndirdik yeryüzüne cennetteki köþkleri Boðduk ellerimizle doðmamýþ kuþaklarý Bedenden öte geçti, ruha bulaþtý maraz!
Ve hatalar, keþkeler ve onulmaz yaralar Beyaz üstüne gölge gibi düþen karalar Sonrasý baðbozumu, bilindik manzaralar Ayný sarý yapraklar, yine güz yine infaz!
Ey aþkýn bakiresi, dölünü kimden aldýn! Ateþi sen yakmýþtýn, külünü kimden aldýn! Saðlam teslim ettiðin ölünü kimden aldýn! Kim kýydý gençliðine, kimden kaldý bu enkaz! ] Sosyal Medyada Paylaşın:
yusufemreuysal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.