ömrü hayatýmda ikdiba o ðün camiden baþga yerde de ülöküs yandýðýný gördüm garannýk basdýgdan çok sonura çýkdýk nekdapdan terefiden da(ðý)lýyo ðibi.. tenefis etmeden sahatlarca... “-annadýnýz mý?” “-evet” “-annadýnýz mýýýýýýýý?” “-evet ö(ð)retmeniiiim” “-yaarýn gör(eceði)cez bakalým” diye kafasýný salladý kaþlar tefa
her ihtimale karþý bir sýra dayaðýndan geþdik.. yetmedi yaþýndan uzunundan zertinden galýnýndan hemi söðüt, hemi de gavak dalý kesdirtdi mahanaya filen gerek duymadan bi-kaþ giþide denedi bazýlarýna bireþ daha þiddetli oldu emme olacað o gadarlýk dünden ýrazýydýk valla valla billa þartlar þartossun
sonura öretmenimiz birden durup; annýný þamarladý “heyvaaah” dedik, hep birlik “kimin o(ð)lusunuz” “kimin gýzýsýnýz” derse ne deceniz “sen” dedi Sâdet “-bobamýn oluyun” tam gafasýna “eþek daya(ðý)”ný indirceðdi ki, vazgeþdi Hariye “-bobamýn gýzýyýn” Sevim “-muhtar Gara Amadýn gýzýyýn” melat da onara uydu “-gayfacý Alibe(y)nin gýzýyýn” Þayetse “Devriþ’in kýzýyým”
adamýn yüzünde en ufak bi memnuniyet yok bilemediler demek ki belli belli besbelli.. maazallah sýra gelir bana sorarsa hazýrlandým “dedemin o(ð)luyun” decen
birden yumuþadý adam… yazzýk, valla! insanýn içi “cýz” ediyo acýyoru töbossun zavallý o gýzgýyla sýra dayaðý atmaktan birilerini, özellikle daha çok dövmekten horsasýný alamayýp hazýrolda bekledip de gerneþip arkadan haþin bir tepmeyle kýçüstü düþürmekten vazgeçti,
daha evel hiþ duymadýðýmýz ve hatda ona hiþ yakýþmayan çok yýmýþak bir sesle “arkadaþlar” hidayete mi erdi ne.. acaba muhtar mý geldi yonusa bekçi mi candýrma mý geldi öle ya hu fakýt olmuþ analarýmýz-bobalarýmýz mý göründü acabýna ola herkeþin dede-ebesi, köylü basgýna mý geldiydi ki bi tefa kesin Felek Haceri Dal Güllü, Mevevþe Çocuklarý olsaydý Deli Gelin hayýrdýr iþallah.. “madem öyleyse her gün gelseler ya” emme Deli Mamýt da gelir “eti senin kemiði benim Hoca” der
neyise gýsa kesen adamcaz yýmýþacýýýk “-arkadaþlar.. çocuklar, babanýzýn adýný söyleyeceksiniz muhtar, bekçi, çoban yokk!! muhtar deðil.. Ahmet Altýnay bekçi deðil, Bayram Çay Yan Efe olmaz, Mustafa Alacan hademe deðil.. Gafar deðil.. Hasan Küçükçapraz Akmemedin Ýbirem deðil… Ýbrahim Karakurt Bobuþ deðil.. Ýsmail Kirpi, Mamaþ deðil Halil Gökaslan Topal Ismayýl yok.. Ýsmail Avcý Akgulak deðil, Osman Sümbül Semerci deðil, Mustafa Þen Dal Memet deðil, Mehmet Yýldýz Goziroðlu olmaz, Ramazan Çay Macaroðlu olmaz, Abdullah Çark, Macar Apdýllasý yookk, Abdullah Çark tamam mý Halil! “-evet örtmeniimm!!”
vay anasýna ne zaman öðrenmiþ herkesi biliyor vallaha “hemi de adamlarýn soyadýný nerden biliyo kii” bana bakdý Hacýmemetolu Hacýmemet deðil Yýldýrým Çelikli tamam mý ibirahim” hiç düþünmeden “-evet öðretmenim”i yapýþtýrdým sonura kendi kendime “Allah Allah niye ki dedim Ildýrým da ne ki..” adam essah demiþ, öleymiþ bobamýn adý Yýldýrým’ýmýþ..
nayetinde kime cepdelinen iþaret ettiyse kitap harfleriyle bobalarýmýzýn adýný dedik bobamýn adý Hacý Mehmet deðildi Yýldýrým Çelikli, Cavidin Mehmet Yýldýz, Irafiyenin Mustafa Þen! yýllardýr semerci aþþa semerci yokarý hakket len gozir, gucur ne ki anam tembihlediydi “avilden emmi olmaz arif emmi deycen” niye? ne bileyin ben..
neyse sadede gelelim iþin aslý ne yaparsak yapalým, ne edersek edelim ne cevap verirsek verelim müettiþ gadak her þeyi bilebilecek deðildik naçar daha sert bir sýra dayaðýndan geçecektik ben bilsem baþgasý bilemese de köylük yerde bu böyle “Cöbe, Keklikolu, Çolak Mercen ne ðözel þe(hi)re göþdüler çocuklarý gurtuldu müetdiþden hinci ben bobama ne deyen ne hayýr bekler ki köyden neye gorkar ký þeerden”
Devam Ediyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.