Dibe vururken...

yýldýzlar yaðýyor
bardaktan boþanýrcasýna
her kuytu
her kaldýrým
yýldýz yaðmuru…

hüzünlü þarký gibi
içiyorum gözlerini
tadý tuz

asýlýyor
müptezel yokluðun kirpik çitlerine

-geceler sensiz yoksul
-zengin kederler arsýz-

sýzarken kapýdan
þavký hicranýn
aþina acýlar birikiyor
deltalarýna damarlarýn

mýsralar aðlýyor
kafiyelerde yalnýzlýk dað

yapraklar üzerine
düþüyorken sonbahar

-göðümün dallarý kýrýk
esmer bir kuþ soluðum-

-tutuþurken bir yaným
alev çemberinde
ayaza kesiyor diðer yaným
zemheride-

suretin
burnumun direðinde sýzý
yansýyor aynalara
nasýl berrak
nasýl bir içim su…

durdurun!...
kayýp giden zamaný

ayaklarý geri gider akrebin
yelkovan sus pus

siyah orkide düþleri takýp koluma
düþüyorum
dikenli patikalardan
hicran çukuruna

göç ediyor
ýþýðý sönen gözlerim
doludizgin koþan bulutlarla
senli diyarlara

imlerime kazýlýrken acýlar
belleðimden siliniyor
yitik anýlar

usa vurmuyor
dibe vuruyor þiir…


AA
Sosyal Medyada Paylaşın: