İNTİHAR KOKUYOR

Þehrin kum gibi kaynadýðý bir vakitte geliyorum sana
Öðlen öncesi sensizlik ertesinde
Cam kýrýðý kaldýrýmlarda savruluyor ayaklar
Omuz üstlerinde solmuþ yüzler
Korkak bakýþlar gözlerime düþüyor
Aþkla bakanlar anlýyor beni
Vitrinlik sözler takýlýyor kulaklarýma
Dolaþýyor kalabalýk sokaklarda rüzgar
Uðultusunda kayboluyor
Sana baðýra baðýra söylediðim þarkýlar

Ýstekli adýmlar atýyorum bu hengamenin ortasýnda
Yüreðimden koparken fýrtýna
Göðümde beliriyor su gibi yüzün
Kýrgýn nazarlarýna gömülüyorum
Gökten avuç avuç düþüyor hüzün
Þehrin en karanlýk yerinde tutuþuyor yüzler
Tutuþan yüreklerden ahlar yükselir
Çivilenir kahve çiçeklerine bu sevdalý gözler
Ýçerime kýraðý çalarken
Sokaklar kapýlýyor rüzgarýn telaþesine
Küsüyor dilim bana, kaynýyor yüreðim
Sen çekilirken günümden
Ýnan duru bakýþlým
Atsalar dehlizlerden kýpýrdamaz telim
Biliyorum düþtüðüm yerde de sen olacaksýn
Biliyorum sonumuz vahim

Sen susuyorsun þehir de susuyor
Tebessümler dökülüyor yere
Parçalanýyor bakýþlar, gözler göçebe
Arnavut kaldýrýmlý bedestenlerde
Aþka özge sözcüklerle
Özlem dolu mýsralar uçuþuyor
Susuyorsun baþlýyor aðlamaya gökler
Susuyorsun aleme küsüyor
Sana müþtak diller
Göðün rahminden düþerken bunca rahmet
Neden soluyor bu nazenin çiçekler
Þehrin en kalabalýk yerinde duruyorum
Tetik parmaðýmda intihar kokuyor…



Sosyal Medyada Paylaşın: