Aşk Kanamalı Bir Şiir Bedende

Damlanýn yolculuðu topraðý aþarak tende huzura erer
Yaprak güneþte kavrularak bir gün er geç özüne döner
Sevda yaðmalanmýþ bir aðrýdýr, rüzgârýnda hüznü besler
Aþk kanamalý bir þiir bedende, kurgusuz filmlere benzer

Güneþin ýlýk kollarýna üþüþürken insanlar,
sen perdeleri kapalý bir evde
yaman diriliþlerin ýslak tenine sokulurdun.
Sesimin uzantýlarýna boþ verip yaþanasý sarýlýþlarla
gün sürerdin doyumsuz bir dudaða.
Ayný günün rüzgârý vururdu benim de göðsüme,
üþürdüm ve bir düþünüþün vedalý sözlerini
kendimle bölüþürdüm.
Doðrulurdun sözlerim sana ulaþýnca,
gözlerin aþka tutulurdu yeniden,
aniden güneþ batar,
üþümüþ gönlünü o daðýnýk yataða düþürürdün.

Deniz ellerini uzatýrdý,
seni düþündüðüm ve uzaklarý düþlediðim anlarda.
Ötelerde, lodosun karayele dönüþtüðü gecelerde
baðrýma sokulurdu ýslak gemiler
ve unutulurdu yorgun bedenlerde dünden kalmýþ izler.
Bir melodiye uzanýrdý sonra ellerin,
yüreðin derinlerine dalmak istediðim sýðýnak olurdu,
yetiþemezdin günaydýnlarýma,
þarkýmýz içimizdeki kahýrlarý solurdu.
Gül döþerdin kurumuþ vazolara,
topraðýný arayan sözlerim
içime dalgýn bir gün olup otururdu.

Yoksul düþünüþlerin kriz sarmalýnda
dudaktaki diþin izi kalýrdý öfkenin ve çaresizliðin hýncýyla.
Boþa sardýðýmýz sevgi yumaklarýnýn damarýna
kadýn elleri dokunurdu sevdanýn,
karmaþýk düþlerin dalgalarýnýn durulmasýný
beklerken adam.
Yollara vururdu kendini,
sonuçsuz bir çabanýn acýtan yaralarýný
sürekli kanatýrken zaman,
yalvarýlar dökülürdü aþkýn o an dudaklarýndan
ve peþ peþe yazýlan kýrýlmýþlýklarýn sahnesi olurdu
o yoklukla geçen an.


Kokusunu eskitmeye doyamadýðýmýz öpüþlerin
nemli dudaðýný özledikçe,
yangýn harlanýrdý göðsümüzde.
Bir sevginin bekleyiþ çaðrýlarý
artýnca yürek kafesimizde, öz titrer,
sözün kilitleri atýlýrdý yaþam denizlerine.

Sancýnýn kýymýðý acýtýr bilesin ki yar,
sevda gemilerinin halatlarýný çözdüm,
seferim var, aþkla kavrulan dudaklarýna.
Sal gönlünün asi sularýný gecelerime,
sürükleneyim istersen sevginin yüzyýl ötelerine
sonsuza kadar.

Yastýðýnda unuttuðun saçýnýn bir telini
býrak rüzgâra gülüm,
aþýp kilometreleri bana getirsin diye ben çok diledim.
Yankýsýz yolculuklarýn harman vakitleri döndükçe,
sabýrlý bekleyiþlerin saçaklarýný
mevsim buza dönüþtürse de,
sensizliðin miadý göðsümü delse de,
ben sevdanýn baharlarýna seninle yürümekteyim.
Avuçlarýmdaki aþk sabrýyla,
dudaðýmdaki duayla ve ruhumdaki þarkýlarla seni,
yalnýz seni düþünerek günleri birbirine eklemekteyim.
Býrak düþsün takvimlerden yapraklar.
Sona ermeden içimdeki baharlar
sen ruhumun dalgalarýyla
her zemheride geleceksin rüyalarýma.
Bir mutluluk ayeti düþecek göklerden
her sabah ve ben senin sularýnda yýkanarak,
senin yüreðinin damarlarýndan geçerek
senin için sen olacaðým.

Dilsiz bir geceye açýlan kapýlardan
hislerini alýnca içeri,
sökülür yüreðimin ardýndan bakan ciðeri.
Bir kapý, bir adam ve bir yürek vardýr þimdi hayatýnda,
bulutlarýn ardýna saklanan ay duyar mý
sensizliðe ettiðim
isyanlarý ve hisseder mi bedenin
bu gece dinginliðe ýsýttýðýn arzularý.
Burada gün batmadý henüz,
gece dileklerinle iz býraktýn bilmeden,
yaþamana kim engel olacak bakalým
en delirmiþ tutkularýný.

Rüzgârýn ilmeðine takýlýnca yüreðimiz,
dudaklarýmýzdan dökülür en içli sözcüklerimiz.
Süzülüþlerle hayata baðlandýðýmýz,
sökülüþlerle bin bir yerinden sevdaya eklendiðimiz
ve çok uzaklara kilitlendiðimiz düþünüþlerin
yangýn mevsimlerinde
yenilenmiþ aþklarýn güncelerine akar
yaþam kanýmýz,
göçebe mutluluklarla,
göðsümüzdeki yanmýþ notlarla
yüzümüzü hayatýn yaþlarýyla yýkarýz.

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: