"kendime gel!
kendinde gördüðün yalan bahçesinden"
duygularýn sanal dünyanýn miti,
bir sözün bir sözü tutmadýðý dünyada.
derdime derman çiçek olsan kýrlarda,
renkli renkli açsan kime ne?
renkli renkli açýlsan gönül yüreðimde,
sana muhtaç olan arý olsam,
giydiðin sarý olsam üzerine,
þifalý rengine yüz sürmem.
el vurmam yalan tomurcuðuna!
tat versen düþlerime,
koksan aþýðýnýn burnuna buram buram.
eðilmem bir nefeslik kokun için.
bismillah demem
iftarýmý açmam bir bakýþla gözlerinle!