""gönül atýma nal çakan kader.
sesimi de sulara döktü þafak köprüsünden,
nal deyip mýh demez düþ üstüne,
zaman düþ yýðar cümbüþ üstüne.
gönül duru duymaz!
söz yýðar söz üstüne.""
bir tan yeli saçlarýndan okþarken gülüþlerin,
ben sevdalarýn nallarýný topladým.
aþk þiirleri düþerken feryatla cebimden,
bir papatyanýn yapraklarýnda bulurum kendimi,
gelirim, giderim, gelirim, giderim...
giderim...
biterim düþlerinde...
dinlensin kulaklarýn;
acemi nalbant gâvur eþeðinde öðrenir,
bukaðý olur gözlerin,
baðlar seni bana,
hareket edemem...
sahi deðilim uykusuz gecelerinde
at nalý kadar deðer biçilirken umutlara,
hem nalýna hem mýhýna vurulur sevdalarýn.
hayallerse:
yalancýnýn mumuna ateþ.
"dünü sessizce gömdüm topraða
iþ üç nalla bir ata kaldý,
zaman üç kollu saatlerde yandý..."
gözlerime mil çekti tek heceli bir söz,
diyeceksiniz yok devenin nalý!
gönül sevdanýn zeytin dalý:
deve nalbanda bakar gibi bakar
halden anlamayan aþk...
bundan böyle eller baksýn yüzüne!
ata binen nalýný, mýhýný arar.
boþ ver be gönlüm!
atlar nallanýrken kurbaðalar ayak uzatmaz!