Öksüz Kalan Yetim Aşk

Dün geceydi,
Günlerden dün,
Aylardan kasým,
Saat kim bilir kaç, hatýrlamýyorum...

Bir hastane odasýnda,
Baþucumda koltukta kývranmýþ,
Yorgunluða yenik düþmüþ uyumakta annem,
Ýlk defa korktum karanlýktan,
Annem olsa da yanýmda.
Yalnýzdým aslýnda.
Resmini aradým önce yataðýn ýzgarasýndan tutunarak,
Bulamadým.
Telefonumu aradým, orada da vardý resmin,
Bulamadým.
En son çare elimi kalbimin üstüne kattým,
Hep bir resmin vardý yaka cebimde,
Bulamadým.
Üþüdüm,
Ürperdim,
Dedim ya korktum,
Gözümden yaþlar intihar ediyordu çýðlýk çýðlýða,
Yutkunamadým,
Nefes alamadým,
Sonra,
Sonra baðýrdým tüm nefesim yettiðince,
Aðlayarak,
Saðý solu yumruklayarak, tekmeleyerek
Baðýrdým,
Duymadýn...
Yoktun ki...!

Bir hemþire geldi,
Sonradan öðrendim, adý Tuðçe,
Stajyer, okuyor hala,
Ýlk nöbetiymiþ,
Korktu,
Bir iðne vurdu bana en son hatýrladýðým...

Sabah oldu,
Adýný sayýklamýþým tüm gece,
Seni anmýþým,
Sana yalvarmýþým rüyamda,
Ama sen yokmuþ sun aslýnda.

Gitmekten bahsediyorsun bana,
Ýyi olmamý dileyerek,
Her þeyi unutup mutlu olabilmem adýna,
Sen nefes almadan yaþayabilir mi sin?
Peki ya su içmeden?
Hepsini geçte, kalbin olmadan kaç dakika? kaç saniye yaþaya bilirsin?

Bir söz söylemiþtin bana hatýrlarmýsýn bilmem,
"Sevmiyorum seni"
Söylesene sevgili, bunu söylemek çok mu kolay?
Öyle ise sevme,
Git,
Ne halde olacaðým umrunda da olmasýn,
Yaþayacaðým evet,
Evet sensiz de yaþayacaðým,
Nefes almadan,
Su içmeden,
Kalbim olmadan,
Baþaracaðým bunu söz veriyorum,
Ama
Asla sana seni sevmediðimi söylemeyeceðim,
Asla...
Adý öksüzde olsa bu aþkýn,
Yetimde olsa,
Sonunda Kimsesiz Amca da olsa kaderim,
Üstelik kimsesizler mezarlýðýnda,
Ben o lafý etmeyeceðim sana,
Edemem,
Yapamam,
Ve
Ben seni, son bahar da sevdim, ilk bahar da kýrlarda papatya gibi...
Seni çok seviyorum,
Neye yararsa artýk...
Sosyal Medyada Paylaşın: