hep ayný rüyayý görüyordu mütemadiyen ... bir el kirli bir el uzanýyordu çekip almak istiyordu saçlarýndaki bembeyaz papatyadan örülmüþ tacý sýmsýký sýmsýký tutuyordu elleri minicikti yüreði kocaman en sevdiði takmýþken kim hangi hakla geri alabilirdi ve simsiyah bir köpek çýkýyordu birden ortaya koþarak kaçýyordu kan ter içinde ve yorgun aðlayarak uyanýyordu ve rüya olduðuna binlerce kez þükrediyordu mýrýldanýyordu baþýnda tacý her sabah namazýndan sonra hüzünle asude bir gönülle
..........
Allah Derim Sýrtýmda, taþýnmaz yükü göklerin; Herkes koþar, zýplar, ben yürüyemem! Ýsterseniz hayat aþýný verin; Sayýlý nimetler bal olsa yemem!
Ey akýl, nasýl delinmez küfen? Ebedi oluþun urbasý kefen! Kursa da boþluða asma köprü, fen, Allah derim, baþka hiçbir þey demem!
Necip Fazýl Kýsakürek
Sosyal Medyada Paylaşın:
asude_vuslat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.