" Ay Baþýma Vay Baþýma Ýstanbul’un dibi Deprem Site, Araç, Ev, Gökdelen, Milyonlarý sar Baþýma.
Ay-ay aman, ay-vay aman! Marmara’mýn Dibi kaygan. Haliç’ine, Boðazýna, Gezisine ben kýyamam. Evirmiþler, çevirmiþler, Borularý Kýç-Baþ edip Halka-Halka Marmaray’ý Deniz Dibi geçirmiþler.."
Vur demiþler, çal demiþler Türkü, Þarký söylemiþler, Oylamýþlar, oynamýþlar doldurmuþlar Toprak-Kumu. Boðaz boyu koy demiþler, iþte sana Yol demiþler..
Bir Tel Ýpi düm-düz edip dola-sýký sarmalayýp, Çelik Halat gerdirmiþler, Yolsuz olan Ýstanbul’un Boðazýna Tasma takýp Çifte-Köprü giydirmiþler.
Oy-oy Aman, Oy ver aman! Nutuk-Miting, Seçim-Kütük Koyun-Tilki, Çoban-Tayip Hýk-mýk edip oylamýþlar. Evreleyip-çevreleyip, Çevre-Belde Tünel kazýp, yolsuz Yolu Halka kakýp, Geçmiþini yer-bir edip, uðraþmýþlar didinmiþler, öylesine-böylesine allýyarak, pulluyarak Gerisini bellemiþler,