Mirim

Sen açtýn kilidini þu çelikten kafesin
Yüreðimi göðünde uçarken buldum Mirim
Goncalarý gül eden seher yeli nefesin
Harabe bahçe idim mis ile doldum Mirim

Bir hikaye baþladý yüzüme baktýðýn dem
Kelimeler dirildi kalem þiir doðurdu
Günahlarýn rahminde aþký bulunca âdem
Melekler vicdanýný elleriyle yoðurdu

Sanki bütün renkleri almýþtýn avucuna
Bir katre gülümsedin kainata renk geldi
Güneþi koymuþ gibi parmaðýnýn ucuna
Yüzümü sana döndüm ruhuma ahenk geldi

Hasret dediðin de ne, bize zemzem suyudur
Yollar seni söylerken adým adým saydýðým
Kah gülüp kah aðlamak; bu feleðin huyudur
Sensin Kehf uykusunda gözleriyle aydýðým

Iraklar yakýn olur gönül gözün açýksa
Nebulalarý aþmak bir adýmlýk yol gelir
Kýtlýk olsa âlemde tüm insanlýk acýksa
Ýçinde sevgi varsa zerre bile bol gelir

Gün gelecek senin de bana çýkan yollarýn
Türlü çiçekler ile neþelenecek Mirim
Açýlacak ummanca o küçücük kollarýn
Vuslat bir gün hicraný elbet yenecek Mirim



Sosyal Medyada Paylaşın: